Dodenherdenking in Lingewaard
Ieder jaar staan we op 4 mei stil bij de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en andere oorlogen daarna. In verschillende kernen in onze gemeente vonden herdenkingen plaats. Daar stonden we stil bij hen die hun leven gaven voor onze vrijheid.
Noud Bles
Wethouder Cultuur Aart Slob heeft Noud Bles gevraagd om voor de herdenkingen van 80 jaar bevrijding het bevrijdingsgedicht van Lingewaard te schrijven. Noud Bles (Vinkeveen, 19 maart 1945) is schrijver van verhalen, novellen, gedichten en romans. Zijn gedichten verschenen in tijdschriften, kranten, in losse uitgaven en in verschillende bundels.
Gedicht
In het gedicht wil Noud Bles de bijzondere bevrijding van de verschillende kernen in Lingewaard een plek geven en zo mogelijk de jonge generatie schoolgaande jeugd hierbij betrekken. Het gedicht werd in verschillende kernen voorgedragen tijdens de herdenkingen. Hieronder kunt u het gedicht in zijn geheel teruglezen.
Bevrijdingsgedicht Lingewaard 1945 – 2025
Angeren, Bemmel, Doornenburg, Haalderen, Huissen, Gendt april – mei 1945
Er rijden tanks en jeeps en andere militaire wagens door de straten.
De soldaten te voet dragen vreemde helmen.
Als je hier was, kon je horen hoe ze Engels praten.
Maar er is niemand, nergens een vlag, geen gejuich of feestelijkheid.
De Betuwe, verwoest frontgebied, is niet bevrijd.
De bewoners, weggejaagd of weggebracht, naar Brabant, Achterhoek of Twente.
Of verder nog naar Groningen, Friesland of naar Drenthe.
Vluchteling in eigen land, je dak boven je hoofd heb je verlaten.
Jouw plek terugzien, mag je, slechts even heen en weer
om te kijken naar de schade aan je huis en straat en dorp en stad,
De woorden zoek je om over de verwoestingen te praten.
Je weet wat je hebt en je bedenkt wat je eens had.
Waar jij toen ook keek, overal zag je de sporen van de strijd
Jouw Betuwe was niet bevrijd.
Angeren, Bemmel, Doornenburg, Haalderen, Huissen, Gendt april – mei 2020
Er rijden nauwelijks auto’s door de straten.
Mensen zie je niet of ze lopen gehaast.
Met een mondkapje op, nergens staan ze stil om even met elkaar te praten.
Wat heb je ook te zeggen als de angst regeert.
Coronavirus zweeft onzichtbaar door de lucht.
Ach, het is voorjaar, de Betuwe in bloei. Je zucht:
Bezoek verboden, cafés verlaten, de school gesloten.
Het leven staat gedwongen stil, al een hele tijd.
Oorlogsherdenking, bevrijdingsfeesten, alles is afgelast.
Onze Betuwe is weer niet bevrijd.
Angeren, Bemmel, Doornenburg, Haalderen, Huissen, Gendt april – mei 2025
Er komen mensen naar de herdenkingsmonumenten.
Vlaggen gaan halfstok, en morgen mogen ze helemaal uit.
Ja, wij herdenken en vieren 80 jaar vrede, het lijkt voor altijd.
Maar wat ik hoor en lees en zie in onze wereld,
de inktzwarte berichten over oorlog, verwoesting, overal haat en nijd.
Ik sta hier stil, ik kijk vooruit en ik zie mijn leven voor mij.
Dan vraag ik als kind van deze tijd:
Help mij, jullie grote mensen om mij heen, help mij.
Opdat ik nooit hoef te worden bevrijd.
Noud Bles